De tentoonstelling 'The Rumble in the Jungle' presenteert de Nederlandse kunstenaar Hans van der Ham en de Belgische kunstenaar Anton Cotteleer voor het eerst in Denemarken.

Hans van der Ham

Hans van der Ham (1960) is een Nederlandse schilder en beeldhouwer die woont en werkt in Rotterdam. Hij is opgeleid aan de Kunstacademie in Rotterdam (1989). Van der Ham heeft een achtergrond als klassiek pianist van de conservatoria in Den Haag en Utrecht (1984). Hij heeft veel solo- en groepstentoonstellingen gehad in b.v. Nederland, België en Duitsland, en hij is vertegenwoordigd in een groot aantal collecties zoals de Nederlandse Ambassade in Buenos Aries, Museum Beelden aan Zee in Den Haag, KPMG Art Collec5on Foundation en Keramiekmuseum Princessehof in Leeuwarden.

De afgelopen 30 jaar is hij bekend geworden door zijn zwarte sculpturen in klei en zijn werk met donkere gouache en inkt. Sinds 2020 heeft hij zijn oeuvre verder ontwikkeld en vandaag maakt hij ook het olieverfschilderij op basis van diezelfde donkere en expressieve stijl. Van der Hams schilderijen zijn krachtig en hebben een doordringende, bijna pijnlijke duisternis, waarin personages, dieren en figuren worden opgevoerd in donkere ruimtes en landschappen. Zijn schilderijen bevatten geen concrete verhalen, ze bestaan uit fragmenten uit anekdotes en verborgen herinneringen. Hij laat zich inspireren door tribale en renaissancekunst die ervan uitgingen dat een afbeelding geanimeerd was. In de renaissance geloofde men dat de ruimte van het schilderij geen beperkte geconstrueerde ruimte was op basis van canvas en verf, maar een ruimte waar de toeschouwer in kon stappen. Deze ruimte van der Ham komt binnen met zijn schilderijen terwijl hij bijna probeert de gevangen zielen van het schilderij te bevrijden terwijl hij het uitdrukt. In de schilderijen van van der Ham trekt zijn esthetische benadering een grens met het kubisme, het Duitse expressionisme en de Nederlandse renaissanceschilderkunst. Een fundamentele benadering voor van der Ham is spontaniteit en het omzetten van denken in actie. Door de fysieke daad van het schilderen probeert hij een intuïtieve ruimte te creëren waar intellectueel denken een lichamelijke actie wordt. Zijn achtergrond als componist komt ook terug in zijn praktijk, die hij als volgt omschrijft: 'Het begin van een schilderij voelt als het opzetten van een orkestpartituur, waarna de 'solisten' vanzelf naar de oppervlakte komen.'

Anton Cotteleer

Anton Cotteleer (1974) is een Belgische beeldhouwer die woont en werkt in Kalmthout. Hij is opgeleid aan de kunstacademie in Antwerpen (1997) en HISK (2000) in Gent. Hij heeft verschillende solo- en groepstentoonstellingen gehad in o.a. België, Nederland, Duitsland en in Engeland. Hij is vertegenwoordigd in verschillende collecties en hij heeft vele kunstprijzen ontvangen,
waaronder Award Club der XII, The Belgian Royal Academy of Arts in Antwerpen, Laureaat Grote prijs Ernest Albert van de stad Mechelen / Grote Prijs Ernest Albert, Mechelen in België, The Hague Sculpture Partner Award en S<ch<ng Het Lange Voorhout in de Nederland. Momenteel rondt hij zijn doctoraat af aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Antwerpen.

De sculpturen van de tentoonstelling zijn gemaakt van verschillende vormen van plas5c-materialen zoals acryl, hars en epoxy, en de kleurrijke sculpturen hebben allemaal een tekstachtig pluizig oppervlak. De sculpturen van Cotteleer zijn elegant en bewegen zich tussen het abstracte en het figuratieve. Hij is vooral geïnteresseerd in hoe mensen in een westerse context persoonlijke en hechte banden lijken te vormen met gedomesticeerde dieren. In zijn sculpturen snijdt Cotteleer dieren en mensen in fragmenten en zet ze op een nieuwe manier weer in elkaar, waardoor ook een gemeenschappelijke huid lijkt te ontstaan. Een vrouwentorso versmelt met de staart en achterpoten van een kat of een mensenhoofd krijgt octopusarmen die op een alledaags meubelstuk zoals een kruk worden geplaatst. In zijn sculpturen zijn altijd latente autobiografische sporen te vinden zoals herinneringen, foto's, krantenartikelen en zintuiglijke ervaringen. Ondanks de elegantie van Cotteleers sculpturen lijkt er altijd iets sinisters onder de oppervlakte te blijven hangen. De lichamen zijn gefragmenteerd en teruggebracht tot louter lichaamsdelen - een persoon is niet langer aanwezig. Cotteleer is deels geïnteresseerd in het lichaamsdeel dat is verwijderd en niet aanwezig is, hij richt zich op de individuele lichaamsdelen die voor hem figuraties zijn geworden die hij samenvoegt met andere lichaamsdelen en objecten die zijn bedekt met pluizige textieloppervlakken. Het textielelement vindt hij inspiratie in de Vlaamse interieurinrichting zoals tapijten, gordijnen en vloerkleden die Cotteleer zich vooral herinnert uit zijn jeugd. Zoals hij het omschrijft in een interview: ‘Mijn liefde voor typisch Vlaamse interieurs stamt waarschijnlijk uit mijn jeugd. Als kind zijn kleuren, geuren en vormen intenser. Tegenwoordig werk ik vaak met materialen en interieurs die ik als kind moest vermijden vanwege astmaklachten. Ik probeer altijd met contrasten te werken. Ik contrasteer bijvoorbeeld graag mijn nogal erotische configuratie met ‘kneuterige’ of ‘oma-achtige interieur’. Cotteleers praktijk trekt lijnen naar het surrealisme, het dadaïsme en de abstracte sculpturale traditie. Met een elegante abstracte lichtheid die gevonden wordt in de Duits-Franse beeldhouwer Jean Hans Arp (1886-1966) versmelt de praktijk met die van de Duitse fotograaf en beeldhouwer Hans Bellmer (1902-